tag:blogger.com,1999:blog-51925556222783139942024-03-14T18:50:40.974+01:00NO VENTO DE CAVANARDÁUnknownnoreply@blogger.comBlogger336125tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-18660319146439619492010-12-15T17:25:00.000+01:002010-12-15T17:25:30.363+01:00Aquí andamosOla! <br />
<br />
Cavanardá, como sabedes, detívose como blogue hai xa varios meses, coa idea de descansar, tomar folgos e activármonos máis, en todos os frentes que é preciso. Ao cabo deste tempo, e de maneira imprevista, o tipo de contidos que o nutrían acabaron por ter continuidade a través das colaboracións que van aparecendo noutros medios. Por se a alguén lle interesar, ando polo <a href="http://terraetempo.com/artigos_colaborador.php?colaborador=54">Terra e Tempo</a> e polo <a href="http://www.xornal.com/opinions/opinions_do_autor/495/Xavier%20Campos.html">Xornal de Galicia</a> tratando aspectos das políticas culturais e n´<a href="http://www.anosaterra.org/index.php?p=seccion&id_seccion=16&id_autor=261">A Nosa Terra </a>con textos, reseñas e referencias máis persoais. Chuchos e benzón.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-30682114649202785172010-08-11T12:58:00.002+02:002010-08-11T12:58:54.702+02:00Fómonos!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMZHjiZkBSqWfG1KS0tuWGpqWdbNKO_1eJ0GSxvEwWn0OZ5Qi5gdFSWrGsbYF_Fy-fOB-qSMF-58_Myu9GACF1w0wq-uueJe_ijrYv8Gipcfq_GgCTEV1Koci6QeQynIksbPSW7qpMLJ4/s1600/DSC00432.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMZHjiZkBSqWfG1KS0tuWGpqWdbNKO_1eJ0GSxvEwWn0OZ5Qi5gdFSWrGsbYF_Fy-fOB-qSMF-58_Myu9GACF1w0wq-uueJe_ijrYv8Gipcfq_GgCTEV1Koci6QeQynIksbPSW7qpMLJ4/s320/DSC00432.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5504105039439012050" border="0" /></a>Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-20985307093846736412010-08-11T12:45:00.003+02:002010-08-11T12:54:51.785+02:00The last goodbyeAté aquí chegamos. Chuchos. Beizón a todas e todos os que pasastes por esta ribeira, ao vento norte de Cavanardá. Nela quedou o voso alento, a palabra e a emoción, as músicas posíbeis, e nada diso se perde. Co perfume dos séculos pousado na lingua, cantamos <a href="http://www.youtube.com/watch?v=6JmUYF7kHro">óro sé beatha baile</a>, lemos <a href="http://islakokotero.blogsome.com/2007/02/18/irmaus-por-celso-emilio-ferreiro/">Irmaus</a> en voz alta e partillamos o alimento para os días que virán. As mans na terra e a mirada limpa. Saravá!<br /><br /><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/P6glqQgYJSo&hl=es_ES&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/P6glqQgYJSo&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-26350169223314393762010-08-06T16:36:00.005+02:002010-10-26T17:03:41.532+02:0017-26<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr-GeRsXqufB6W_9A6o52FKFMp-HdvFP4tiZTe1tclJQeZUfNDSyHVCO2F953GSbDIkMU0vkGdvjwoWOOB-2KGP3iDO1uoAxrKDIKIfVpnNGYMfslVqYiKFSFWTo6dhCeD46R3nwW6_SM/s1600/reinante.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5502308566821849394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr-GeRsXqufB6W_9A6o52FKFMp-HdvFP4tiZTe1tclJQeZUfNDSyHVCO2F953GSbDIkMU0vkGdvjwoWOOB-2KGP3iDO1uoAxrKDIKIfVpnNGYMfslVqYiKFSFWTo6dhCeD46R3nwW6_SM/s320/reinante.jpg" style="cursor: pointer; height: 239px; width: 320px;" /></a><br />
<br />
Levo días pensando agasallos para nove anos. Sinto superada a brétema confusa da nostalxia do que fun e podo vivir, novamente, o presente sendo eu. Tiven medo de ser revólver, cabeleira prisión de estrelas vermellas, xerfa, remol cara un pasado poderoso inzado de amores, lúas e desafectos. Velaquí, porén, que a esperanza morre para darnos a paz e renace, morta a dor que alimentaba, sorpresiva en agasallo que nos penetra a lingua e pon nela as tres letras do teu nome capicúa. Era San Roque e tremeu a terra nos teus ollos, cando nas gándaras molladas da beira norte medraba o verán até estoupar en rebeldía. Sempre é inocente, mais impura, a rebeldía. Houbo testemuñas e o ceu encarnábase de rosas, con mojitos e poemas e sal mariña nos sorrisos da túa pel. Hoxe mírate e rompe nunha festa de area, longa, onde comban as tardes nas beiras de Cavanardá. E ha de haber casa e acougo e vidas novas. O triunfo, compañeira, é unha falacia. Camiñar, crear, sermos xuntos, é o único importante. Colle esta flor e respira este abrazo -<a href="http://www.biografiasyvidas.com/biografia/g/genet.htm"><span style="font-style: italic;">revive o que queiras / que eu monto a garda</span></a>- no primeiro bico do mar de Porcillán.Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-8170038601097127282010-08-04T18:14:00.011+02:002010-08-19T11:49:55.180+02:00ImportaAmpliar e recoñecer dereitos, combater desigualdades, traballar contra as discriminacións desde o ámbito público custa diñeiro. Ten un custe, si. En época de crise e sen ela. E merece a pena pagalo. Sería conveniente, de feito, referírmonos a tales custes non como a gastos senón como a investimentos. En dignidade, en xustiza, en benestar, en igualdade, en calidade de vida. Para todos e todas. Queremos iso ou non? Queremos que desde o Estado se interveña para mellorar a sociedade no seu conxunto ou somos partidarios do darwinismo social que nos oferta o capitalismo salvaxe e sen regras?<br /><br />Todas as políticas contra a dominación, contra a desigualdade, precisan de impulso social e de medidas legais desde as institucións para facérense efectivas e eficaces. Con orzamentos, con tempos, con executantes. A desigualdade de xénero, de raza, de cultura e/ou lingua, de relixión, de condición sexual... corríxense investindo diñeiro e esforzos. Todas elas son frecuentemente confrontadas pola dereita co argumento da austeridade na xestión do diñeiro público. Estes nunca son temas importantes, sempre existen outras prioridades. Os que tal afirman non discuten, porén, o resgate con diñeiro público á banca ou as subvencións multimillonarias a determinados sectores industriais. O argumento é obviamente disfraz vergozante dos verdadeiros porqués da súa negativa, de raigame claramente ideóloxica, clasista, defensora do statu quo. O mesmo acontece coa memoria histórica, co exercicio dos dereitos colectivos no plano simbólico (a selección galega de fútbol era gasto, a española normalidade) ou co traballo de sensibilización sobre temáticas diversas (informar sobre sexualidade, previr a violencia de xénero, educar no respecto, uso das linguas co-oficiais no Senado).<br /><br />O Deus Diñeiro manda e a sociedade obedece. A utilización do argumento económico e a categorización do que é socialmente relevante desde esta perspectiva revela a interiorización pasiva e acrítica do peor das sociadades de consumo nas que vivimos, que foron minando o sentido colectivo e substituíndo os valores que sustentaron o progreso humano da Ilustración en diante polo reinado absoluto do Capital. Mais nós...<br /><br />Nós deberiamos defender un modelo de sociedade repolitizado, consciente e comprensíbel, onde o discurso volva a centrarse nos valores sobre os que queremos construír o presente e o futuro. Unha sociedade que aplaude o beneficio sobre calquera cousa, que premia a picaresca e non valora o esforzo, que normaliza o caciquismo e desperdicia o talento, que se volve cínica e retranqueira porque non é capaz de ser sincera e firme, que ri as ocurrencias cometidas con diñeiro público e considera aburrida a responsabilidade para cos demais, que esqueceu o nós e glorificou o eu, que non é capaz de imaxinarse a si mesma a medio prazo e só sabe regatear en curto... unha sociedade así é unha sociedade enferma. A nosa, sen ir máis lonxe.<br /><br />Mais é evidente que nin aquí somos máis burros nin aló son máis listos. Non é xenética, senón sociedade: política. A cultura social dalí é diferente á de aquí, para mal noso. Mais non hai determinismos nin futuros escritos. Colectivamente, somos o que queremos ser. Agora, máis que unha nación, somos unha ración. De polbo Paul, para turistas. Perdóenme que cuspa aquí todas as derrotas.<br /><br /><p class="MsoNormal" style="font-family:georgia;"><span style="font-size:85%;"><span lang="GL" style="font-size:10px;"></span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="GL">“Galiza, ámote con raiba, con indignación” , escribiu nun poema María Xosé Queizán. Eu son nacionalista por iso mesmo. Non porque considere que os galegos somos mellores ou peores que ninguén (mellores é evidente que non o somos) senón unicamente porque me gustaría vivir nun país mellor para todos, no que a xente tivese máis oportunidades, no que non houbese discriminación contra os que falan o que eu falo, no que puidésemos sentirnos unidos non por unha bandeira senón pola conciencia e o orgullo de convivir civilizadamente dunha forma máis humana, máis digna, con máis benestar e calidade de vida. Quero e soño un país <span style="font-size:100%;"><span style="font-family: georgia;">que ao miralo non doa tanto nos ollos nin no corazón.</span></span></span><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style=";font-family:Arial;font-size:10px;" lang="GL" ><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: georgia;"> É importante traballar, colectivamente, para conseguilo.</span></span><span style="font-family:georgia;"><br /><br /><br /></span></span></span></p><p class="MsoNormal"><object width="560" height="340"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/hOmSChZDbas&hl=es_ES&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/hOmSChZDbas&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="560" height="340"></embed></object></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-1500296086480155022010-08-04T17:44:00.007+02:002010-08-04T18:00:33.892+02:00Notas a rodapé<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaCBZ6SxmMbp1qegOLkWnNHia79ZFkVHX98VcDFAAryebmc6S4O5XVV3Ri4g8wjSFRWQpTsHBjE6C8rnuA29GE4X-4EtmeIpsEWIFCSzAaUDHvjKOFjxZoKNWoGNaiFmfVqnUTDDCGhzQ/s1600/If_I_cant_dance.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaCBZ6SxmMbp1qegOLkWnNHia79ZFkVHX98VcDFAAryebmc6S4O5XVV3Ri4g8wjSFRWQpTsHBjE6C8rnuA29GE4X-4EtmeIpsEWIFCSzAaUDHvjKOFjxZoKNWoGNaiFmfVqnUTDDCGhzQ/s320/If_I_cant_dance.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5501581939018343346" border="0" /></a><br /><br />Nestes 18 meses de Cavanardá fomos medrando, aprendendo cousas, desaprendendo outras, confirmando sospeitas, descubrindo novos motivos de entusiasmo, renegando do cinismo, apostando pola palabra sen disfrace. Falando destas e outras cousas, tomando unhas cañas no Ribadeo de comezos de agosto, fixemos entre varios amigos esta lista de 18 puntos. Velaquí queda, a xeito de manifesto.Pódese discutir ampliación.<br /><br />1.Determinadas fotos de Sinéad O Connor, Elis Regina ou Jane Birkin confirman que, en efecto, as mulleres máis guapas son aquelas que aínda se volven máis atractivas ao cortaren o pelo <span style="font-style: italic;">a lo garçon</span>.<br /><br />2.Deus probabelmente non exista. Despois de acalorada discusión concluímos: se existir, leva o 10 nas costas e xoga no Barcelona.<br /><br />3.A felicidade como tal tampouco existe. Unha versión plausíbel podería ser –admítense variacións-: mañá de sábado, verán, terraza cun zume de laranxa, tranquilidade, Ribadeo.<br /><br />4.O marxismo é cada día máis necesario, actual e moderno. Fáinos máis falla ca nunca, ou tanta coma sempre. O de Groucho e o de Karl, os dous.<br /><br />5. Somos (óense carraspeiras na sala, alguén sae facendo espaventos, o coro de demócratas oficiais esixe libertaz, libertaz) nacionalistas e somos comunistas. Rojos, si. Collemos prestadas palabras de Bourdieu para afirmar: non gostamos dos que renden culto ás transgresións baleiras, que reducen a libertinaxe á súa dimensión erótica e fan do cinismo unha das belas artes. Lonxe de nós o todo vale posmoderno, o xogar á vez en todos os taboleiros e non apostar nada en ningún, o desprezo ás utopías, o silencio medido fronte o capital, o individualismo elitista, a comenencia.<br /><br />6.Ter ideas e defendelas, con convicción e sen dobrez, ten mala prensa. Pon en garda aos cínicos e aos oportunistas. O pesimismo desmobilizador, o escepticismo paralisante, dan prestixio intelectual. Mais nós non queremos o seu prestixio, nin o seu recoñecemento. Queremos avanzar, de xeito prosaico, contraditorio, conflitivo, manchando as mans na realidade, actuando a partir dela, conseguindo vitorias nada desprezábeis.<br /><br />7.Para comer, Lugo.<br /><br />8.En Barreiros, ó teu aire. (E mellor canto máis perto de Cavanardá)<br /><br />9.Resulta obvio a estas alturas, mais dicímolo de igual modo. Para informarse é mellor non ler a prensa, non escoitar a radio, non ver a televisión. Ou cando menos non esa prensa, esa radio, esa televisión, oscilante entre o social liberalismo (Público, La Sexta), a dereita liberal (El País, Ser, Cuatro), a dereita máis reaccionaria (ABC, La Razón, El Mundo) e o nacionalcatolicismo fascistoide (Cope, Intereconomía, La Gaceta). No caso galego imos resumir nun <span style="font-style: italic;">todos iguais, progubernamentais</span>, con alicerce na dependencia das axudas públicas.<br /><br />10.Os medios non reflicten a realidade. Peor: moitas veces tentan creala conforme os intereses dos donos aos que serven. Afortunadamente, a Rede permite hoxe procurar vías de información alternativas, a través de blogues, plataformas e portais diversos. Con todo, hai tantos lugares por coñecer, tantos afectos por compartir, tantas boas películas para ver, tantos libros aos que meterlles o dente...<br /><br />11.Está a Estrella Galicia e despois o resto de cervexas. O que vimos de dicir non é discutíbel e admite poucos matices.<br /><br />12.Gústanos Emilio José. Moito. A ironía, a rabia, a mala hostia, a dor, a ferida, o amor, as músicas, as letras. Patriota galego.<br /><br />13.Xornalismo deportivo é unha contradictio in terminis. Ambos significantes deixaron hai tempo de ter significado ao iren xuntos. Existen, si, vociferantes demagogos cuspevelenos (De la Morena), aspirantes a humoristas de motel de autopista (Roncero, Guasch, Siro López), seres variopintos doutras galaxias (F.Hermel, Loco Gatti ), chulapos mesetarios coa graza no ollo do cu (Manolo Lama, Poli Rincón), órganos de expresión de Ultrasur (Marca, As) e Boixos Nois (Mundo Deportivo, Sport) e programas salsarrosas estupidizantes de diversa ralea e manufactura. Mais non, lamentándoo moito, xornalismo deportivo. Punto pelota.<br /><br />14.Non todos os camiños son igual de defendíbeis e de fermosos para lograr unha vitoria. Pódese chegar ao cumio voando como as águias ou reptando coma os vermes. Os dous valen, e o caso dos vermes ten mérito engadido, que recoñecemos. Mais non gostamos das águias que teiman en enlamarse tendo capacidade para erguer o voo. Gústanos, por iso, o Barcelona de Cruyff, Van Gaal, Rijkaard e Guardiola e o Celta de Irureta e Victor Fernández. Gústanos o fútbol, en definitiva.<br /><br />15.Existe o pop e existe Inglaterra. Despois existen sucedáneos, máis ou menos logrados.<br /><br />16.Hai esquerda e hai dereita. A primeira defende os principios da Ilustración, a segunda manter os privilexios das clases dominantes. A historia,obviamente, non rematou.<br /><br />17.Palestina vencerá!<br /><br />18.Nós, o que é ser, somos galeg@s.<br /><br /><object width="560" height="340"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/TAEGbzM_W5c&hl=es_ES&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/TAEGbzM_W5c&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="560" height="340"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-6167174555551692622010-08-04T17:23:00.003+02:002010-08-04T17:31:13.855+02:00Morrissey<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipA6z0Y-vvgNPvhs4KVsaXWazWnWkvHOJwxQhsoHAKExufHrLJADP4bVnA-IJHV41w_wUJNCZo0y-8iOnKMFjiMeXhAogTJbQpOyhnV5-MlMUFzo6dusHzKO5uH0s6Vw1Yg3C6Gg23QLg/s1600/MORRISSEY.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 233px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipA6z0Y-vvgNPvhs4KVsaXWazWnWkvHOJwxQhsoHAKExufHrLJADP4bVnA-IJHV41w_wUJNCZo0y-8iOnKMFjiMeXhAogTJbQpOyhnV5-MlMUFzo6dusHzKO5uH0s6Vw1Yg3C6Gg23QLg/s320/MORRISSEY.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5501576020952808386" /></a><br /><br />Entrevista de Xavier Valiño, na <a href="http://www.ultrasonica.info/index.php/entrevistas/39/2069-ultrasonica-entrevista-con-morrissey.html">Ultrasónica</a><br /><br /><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/2zg9gYIta-E&hl=es_ES&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/2zg9gYIta-E&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-57800002533096242632010-08-03T18:59:00.006+02:002010-08-04T16:41:28.093+02:00Dar luz ao talento<div>Sobre a produción cultural galega e a necesidade de estruturas empresariais máis fortes e maior visibilidade, <a href="http://www.terraetempo.com/artigo.php?artigo=696&seccion=5">no Terra e Tempo</a>.<br /><br /></div><embed src="http://www.culturgal.com/flvplayer.swf" flashvars="image=http://media.culturaedeporte.org/cultura/culturgal/20081205_Feria.jpg&file=http://media.culturaedeporte.org/cultura/culturgal/20081205_Feria_0R.flv" allowfullscreen="true" width="320" height="240"></embed>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-83498747051292419932010-08-02T19:01:00.006+02:002010-08-02T19:41:07.939+02:00EsquerdaSeguimos sentados á esquerda de Louis XVI, do lado do pobo, en contra do veto do rei. Cadaquén dío á súa maneira. O xornalista galego Manuel Rico, <a href="http://trincheradigital.com/?page_id=60">con contundencia</a>. O escritor e crítico musical Kiko Amat (<a href="http://www.masaicomunicacio.com/gestor/files/clientes/Uri/LEm5bx.pdf">De juicios, contradicciones y supervivencia</a>), con ironía e desenfado. Son coñecidos tamén os <a href="http://www.nodo50.org/Diez-consejos-para-mantenerse.html">dez consellos de Frei Betto</a>. Cada día teño máis claro que, cadaquén onde se sinta máis cómodo e útil, o importante é estarmos activos e organizados, nunha sociedade como a galega que ten o seu talón de Aquiles na súa falta de vertebración interna: atomizados, sen nos coñecer e recoñecer, teñen máis fácil seguir impedindo o noso avance no camiño da autoestima e o benestar. Queren que non nos queiramos, e estano conseguindo en boa medida. Mais existen respostas. Importantes, capaces, útiles, colectivas, complexas, imperfectas, humanas, necesarias. Como a <a href="http://www.uniondopovogalego.org/upg/XICongreso/bautista.pdf">UPG</a> e o BNG. No pasado, os nosos avós, os que pensaron o avance social e os dereitos humanos nos seus corazóns, tiveron outras ferramentas. Mais hoxe, ser de esquerdas, na Galiza, é ser nacionalista. Pódese, quizais, non ser de esquerdas e defender o país, aínda que non se vexan por ningures os exemplos, no noso. Mais non se pode ser de esquerdas en Galiza dando as costas ao pobo, militando no españolismo e actuando en contra da propia identidade. Toca, por iso, calmar as augas, pensar para fóra, coa xente, facer medrar o <a href="http://depositodeesperanzas.blogspot.com/">depósito de esperanzas</a>. Nel todos e todas temos cabida. Todos os da esquerda, na Galiza. Ou sexa: Galiza nación, autodeterminación, anti-imperialismo.<br /><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/PMyAnNimarA&hl=es_ES&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/PMyAnNimarA&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-71846251938260316592010-08-02T18:49:00.004+02:002010-08-02T19:35:43.623+02:00Días da Malvarrosa<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNxWy4b_Q4QrB8QRjGQvc6JvGeT-YP9LjaG3mwCIwpRv0ooGsRhhTm9RjLuHgOtpwE5tyCSatqkGAqYOg-JQ_4qYeAaNr2w8c_-dtjudJK4XxJkDV3Y9LEoWwOOYdPYKkMnwuz1kEz-WI/s1600/caf+filolox%C3%ADa+1997.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 226px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNxWy4b_Q4QrB8QRjGQvc6JvGeT-YP9LjaG3mwCIwpRv0ooGsRhhTm9RjLuHgOtpwE5tyCSatqkGAqYOg-JQ_4qYeAaNr2w8c_-dtjudJK4XxJkDV3Y9LEoWwOOYdPYKkMnwuz1kEz-WI/s320/caf+filolox%C3%ADa+1997.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5500857663850104018" border="0" /></a>
<br /><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cxavi%5CCONFIG%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:GL;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Táboa normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:georgia;"><span style="" lang="EN-GB">
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:georgia;"><span style="" lang="EN-GB">Nos cascos soaban <i style="">Mr. Nobody</i> de Sexy Sadie, o <i style="">Loveless</i> de Minema, <i style="">Romance</i> de Daily Planet e <i style="">The girl with the northern soul collection,</i> de Club 8. </span><span style="">Eramos dous nun tren, </span><span style="" lang="PT">camiño de Valencia. Xa contei a historia aos amigos até o aborrecemento. É das últimas cousas que lembro, dos CAF, ao ano seguinte decidín que sería boa cousa tamén estudar algo.
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:georgia;">
<br /><span style="" lang="PT"><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:georgia;"><span style="" lang="PT"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:georgia;"><span style="" lang="PT">Chegoume unha foto polo facebook, do amigo Suso. Con ela volveron os Comités dos luns, as Asembleas e os Consellos de Cámpus dos mércores. Aínda debemos de andar por alí, pola vella faculdade de Xornalismo en Mazarelos. Os motivos? As mobilizacións das taxas, o plano de finanzamento plurianual, a apertura das bibliotecas de noite, ... Os nomes, centos. Luísa, Moncho, Paula, Serxio, Mónica, Marta, Marcos, Sabela, César e Tono, Paulo, Dani, Suso, Ana, ...
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:georgia;">
<br /><span style="" lang="PT"><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:georgia;"><span style="" lang="PT"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:georgia;"><span style="" lang="PT">Eran días de primavera, de primeiro e luminoso verán. Fórono tamén alí, en Valencia, cos amigos de <a href="http://www.lurgorri.org/">Lurgorri.</a> Faltaba pouco, un par de meses ou así, para rematar o curso e ver arder cada tarde o ceu da Terra Cha, á volta do Ceao, no camión sen paquetes nin palés, pola recta de Vilalba., con meu pai. No camión soaba Juan Pardo, unha cinta de éxitos dos 70 e o <i>Sangre española</i> de Manolo Tena.
<br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; font-family: georgia;">
<br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="" lang="PT"><span style="font-family:georgia;"></span><o:p></o:p></span></p> Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-13688363523505435942010-08-02T17:27:00.003+02:002010-08-02T17:36:38.055+02:00Un país normal?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV0AfO1mWD46Viu9tKMKwlADQioi0CIa6iYSDbgPePBrOa5eAkFNh1kD3_SfGdyDbTUMS0KlvDRArV7t9orm-DzQPgTBIUcsltYuViRcAotaD9SvFu9p34-9k04yUTELFuOx0v91M-6A0/s1600/latoja.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV0AfO1mWD46Viu9tKMKwlADQioi0CIa6iYSDbgPePBrOa5eAkFNh1kD3_SfGdyDbTUMS0KlvDRArV7t9orm-DzQPgTBIUcsltYuViRcAotaD9SvFu9p34-9k04yUTELFuOx0v91M-6A0/s320/latoja.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5500834720514508386" border="0" /></a><br /><br />Máis:<br /><br />Unha noticia sobre un roubo, contada en <a href="http://www.lavozdegalicia.com/carballo/2010/05/15/0003_8484460.htm">La Voz de Galicia</a><br /><br />A policía española no Dia da Patria a <a href="http://www.elpais.com/articulo/Galicia/policia/amenaza/andaluza/usar/gallego/elpepiautgal/20100726elpgal_7/Tes">unha xornalista andaluza</a><br /><br />Navantia Ferrol e o<a href="http://www.laopinioncoruna.es/secciones/noticia.jsp?pRef=2008062600_2_201508__ACorunaMetro-dialecto-aldea"> dialecto de aldea</a><br /><br />O problema de <a href="http://www.lavozdegalicia.com/sociedad/2008/07/07/01121213437825871295498.htm">saber galego</a><br /><br /><br />Só quen non quere ver calificaría o panorama de anédota e non de síntomas evidentes dunha realidade social na que o galego está minorizado, marxinado e sen normalizar. Non nos queremos.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-73617598910165647292010-07-23T15:11:00.003+02:002010-07-23T15:16:07.267+02:00Feliz Día da Patria<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdRNR4-y6m-9KrgRDtssrhLZz5rzPkSDh3SF0AQD_qfpLyhyMRkAhwzuUt_BEjYdtdiCNXHz2em2R9H904k-K5qc8XwnK_PT-nQP8x9IWo1jri3EUzOzYH3491OYUCO75VEv4GdQvbdWA/s1600/25xullo1978_samilvigo.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 207px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdRNR4-y6m-9KrgRDtssrhLZz5rzPkSDh3SF0AQD_qfpLyhyMRkAhwzuUt_BEjYdtdiCNXHz2em2R9H904k-K5qc8XwnK_PT-nQP8x9IWo1jri3EUzOzYH3491OYUCO75VEv4GdQvbdWA/s320/25xullo1978_samilvigo.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5497088800033555218" border="0" /></a><br /><br /><br />GALIZA da saudade<br />chorada<br />amada a través da dor.<br />Os teus fillos padécente.<br />Eu non.<br />¡Quixera morderte os labios até facerche sangue!<br />Quérote con rabia<br />con indignación.<br /> <br /> <em></em>María Xosé Queizán, <em>Metáfora da Metáfora</em><br /><br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/CeoArUon6e8&hl=es_ES&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/CeoArUon6e8&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Fagámonos duros, mais manteñamos a ternura.Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-53276682465633335912010-07-23T11:40:00.006+02:002010-07-23T12:29:28.161+02:00PalabrasNa adolescencia devoraba as palabras da sección de cultura d´A Nosa Terra, nas que Arantxa Estévez, Paula Bergantiños e Carme Vidal facían posíbel que chegasen a Ribadeo -non pasaron ben nin quince anos e doume conta que daquela non había internet!- o sentir, o dicir e o vivir de Lois Pereiro, Uxío Novoneyra, Os Diplomáticos, Negu Gorriak, Sarabela, Syra Alonso, Alexandre Bóveda, Juan Gelman, a sala Nasa, Miguel Hernández, The Clash, Wim Wenders, Na Lúa, ... e tantos e tantos nomes que foron formando parte aos poucos -e desde esas páxinas- da miña vida para sempre. <span style="font-style: italic;">Dille berce ao inimigo</span> e veralo esmaciar. O poder da palabra.<br /><br />Hoxe agardo con pracer semellante os artigos de X.M.Pereiro, M. Rivas, <a href="http://im-pulso.blogspot.com/2010/07/ee-uu-remite-dinero-periodistas.html">Félix Soria</a> ou <a href="http://blogs.elcorreogallego.es/vai-de-blog/2010/07/22/o-estado-decrepito-da-nacion-galega/">Fran P. Lorenzo</a>. Supoño que eles terán a consciencia de seren illas-refuxio valiosísimas, imprescindíbeis, para os que procuramos unha versión dos feitos non dictada polo poder que non admite preguntas. Eu, desde logo, agradezo imenso a súa voz erguida entre tanta mediocridade, tanto cinismo, tanta transgresión baleira e tanta autocensura (cando non asunción acrítica do propio papel) como percibimos aborrecidos grande parte dos lectores habituais de xornais. As palabras, que nunca son inocentes, sono agora menos ca nunca, nun mundo no que a praza, a ágora pública, foi substituída polos media. Neles existe o mundo e deixa de existir (alguén lembra hoxe Haiti?), eles dictan o que existe e crean -quen o decide e como nolo din?- o mundo do que nós despois conversamos, opinamos, conformamos o noso parecer e o socializamos. Non está de máis, pois, agradecerlle de cando en vez o atrevemento a quen racha o discurso uniforme, o consenso imposto, para que saiban que os necesitamos: unha sociedade consciente, crítica, máis culta e máis capaz, precisa ser unha sociedade informada, non simple consumidora de ideoloxía travestida en diversión instantánea e espectáculo vácuo en racións de a diario. Obrigado pois, a todos eles, pola súa profesionalidade, pola calidade e o coidado na forma, pola valentía e o compromiso co xornalismo e coa vida, sempre.<br /><br />Polo demais, hoxe é venres e comezo as vacacións. Non lles parece un bo motivo para compartir unha canción?<br /><br /><object width="560" height="340"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/BFnIP2NT5Yc&hl=es_ES&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/BFnIP2NT5Yc&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="560" height="340"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-80640062583975781342010-07-22T23:40:00.003+02:002010-07-22T23:52:03.544+02:00Cicatrices e concienciasRecoñézome na dúbida:<br /><br />Canto tempo resistirá a man<br />na pota fervendo?<br /><br />Canto tempo tardarei en dicir<br />o que queiran que diga?<br /><br />Xiana Árias, <a href="http://letrasparaumrio.wordpress.com/2010/03/14/volver-da-febre/"><span style="font-style: italic;">Acusación</span></a><br /><br /><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/SW2Aut-107c&hl=es_ES&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/SW2Aut-107c&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-26455864735576653212010-07-22T14:52:00.005+02:002010-08-02T16:06:48.609+02:00Lingua, realidade, usos, prexuízos<object width="560" height="340"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/LWe_fLKacZs&hl=es_ES&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/LWe_fLKacZs&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="560" height="340"></embed></object><br /><br />Existe na actualidade igualdade real entre galego e castelán? Existen ou non prexuízos, aínda hoxe, sobre o galego e os galegofalantes? Garante o ensino a plena competencia dos galegos e galegas nos dous idiomas? É ou non é lexítimo e necesario desenvolver políticas públicas que garantan os dereitos lingüísticos de todas as persoas e favorezan a convivencia e a cohesión social? É importante ou non a identidade para construirmos entre todos e todas unha sociedade máis culta, máis consciente, con máis autoestima e con maior calidade de vida e benestar? <br /><br />É preciso que cadaquén, desde unha mínima honestidade intelectual, responda para si mesmo preguntas coma estas.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-85226591228699120322010-07-22T14:39:00.004+02:002010-07-22T14:46:51.144+02:00Diversidade<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1Dc7aYywMTBSgF2siRPHGqAhA2e2j88HVjea9bqcLxjwASflIEeAnhIjhC_aoqwoTNdoDtBoxcGJrTwlWBaaZOEcrGyDAokBFq6_Cb_dtOH7FyGW-AR-xGPA1nKUWnMC02NbTm38MeuI/s1600/nacionalismo.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 234px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1Dc7aYywMTBSgF2siRPHGqAhA2e2j88HVjea9bqcLxjwASflIEeAnhIjhC_aoqwoTNdoDtBoxcGJrTwlWBaaZOEcrGyDAokBFq6_Cb_dtOH7FyGW-AR-xGPA1nKUWnMC02NbTm38MeuI/s320/nacionalismo.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5496710618786919234" border="0" /></a><br /><br />Dúas visións sobre a diversidade lingüística e cultural do Estado: quen o ve como <a href="http://www.elcorreo.com/vizcaya/20070926/pvasco-espana/lenguas-faciles-dificiles-todas-20070926.html">realidade a recoñecer</a> e quen o ve como <a href="http://www.publico.es/espana/327674/pp/defiende/senado/lenguas/plurilingue">problema a eliminar</a>.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-76108703452304939932010-07-21T17:57:00.004+02:002010-07-21T18:32:48.895+02:00Por quem nao esqueciO primeiro cd que merquei en Santiago, ao chegar para a carreira, foi un de Sétima Legiao. O segundo foi, penso, de Marina Lima. No piso do Pexigo soaba daquelas <span style="font-style: italic;">Nao sou o único</span>, en versión de Resistência, e ao carón da louza suxa no fregadeiro e das noites extremoduras (poesía e ribeiro mao) medraba en nós unha certa consciencia de soidade, liberdade, baleiro. O inverno era un vento combado sobre os pasos de volta, o bafo verde no bico do abrigo, a lenta incertidume das esperas. E as tardes de sol de xuño, cando chegaron, volvéranse postais indesexadas, sorrisos doutros, adeuses sen pronunciar. Hoxe, se poño os ollos naquel tempo, seméllame irreal, fermoso, quizais deforme, pedra e silencio, fuxida, esperanza ferinte, intensa, cando todo comezaba, lúa, lúa, puro teatro e calor. Como lume no silencio. Vai ben aló, falamos, e é certo. Mais tamén é bonito demostrarnos que aínda somos quen de recordar.<br /><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/QAWaKkJgD1c&hl=es_ES&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/QAWaKkJgD1c&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-81499460170149848212010-07-21T17:25:00.006+02:002010-07-21T18:30:13.070+02:00Pavese<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeIozneROlv5R-nuBUaPcliSQbIxFGgUFdZ69twUPSiiIKe9s20jKCzmh15XuBiyHewViofOIjS9NA9450qXH8Xd8lN8g-P9Ou-jLHf_8mj7sSPRrfR05NrF2_RcWV_Wogop9nyG6Hbto/s1600/pavese1.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 226px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeIozneROlv5R-nuBUaPcliSQbIxFGgUFdZ69twUPSiiIKe9s20jKCzmh15XuBiyHewViofOIjS9NA9450qXH8Xd8lN8g-P9Ou-jLHf_8mj7sSPRrfR05NrF2_RcWV_Wogop9nyG6Hbto/s320/pavese1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5496388124721453538" border="0" /></a><br /><img src="file:///C:/DOCUME%7E1/xavi/CONFIG%7E1/Temp/moz-screenshot.png" alt="" /><img src="file:///C:/DOCUME%7E1/xavi/CONFIG%7E1/Temp/moz-screenshot-1.png" alt="" /><br /><span style="font-style: italic;">Con los libros ocurre lo mismo que con las personas, han de tomarse en serio. Pero precisamente por ello debemos guardarnos bien de convertirlos en ídolos, es decir, en instrumentos de nuestra pereza. En este aspecto, el hombre que no vive entre libros y acude a ellos con esfuerzo posee un capital de humildad, de inconsciente fuerza - la única que vale – que le permite acercarse a las palabras con el respeto y la ansiedad con que nos acercamos a una persona predilecta. Y esto vale mucho más que la "cultura"; más aún: es la verdadera cultura. Necesidad de comprender a los demás, actitud caritativa con los demás, que es en fin de cuentas la única manera de comprendernos y amarnos a nosotros mismos; la cultura empieza por aquí. Los libros no son los hombres , son los medios para llgar a ellos; quien ama los libros pero no ama a los hombres es un fatuo o un réprobo. </span><br /><br /><a href="http://www.ddooss.org/articulos/textos/Pavese.htm"><span style="font-style: italic;">Ayer y hoy / Leer,</span></a> dous artigos de Cesare Pavese.<br /><br />Sobre Pavese:<br /><ul><li>J.A.Rojo, C<a href="http://www.elpais.com/articulo/cultura/Cesare/Pavese/solitario/colinas/elpepucul/20080908elpepicul_1/Tes">esare Pavese, el solitario de las colinas</a></li></ul>Pavese en galego:<br /><ul><li><a href="http://www.almonedavigo.com/foto.php?i=imx_articulos/1256768801.jpg&titulo=O%20DEMO%20NOS%20OUTEIROS%20-%20CESARE%20PAVESE%20-%20EDI%20XERAIS%20VIGO%201989%20EN%20GALEGO%20PERFECTO%20CORREOS%202.8%E2%82%AC">O demo nos outeiros</a></li><li><a href="http://www.rinoceronte.es/catalogo/peto/pet001.htm">Poesías do desamor</a></li><li><a href="http://www.unilibro.es/find_buy_es/libro/editorial_galaxia_s_a_/o_oficio_de_vivir.asp?sku=778048&idaff=Barras">O oficio de vivir</a></li></ul>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-21339894597684695232010-07-19T14:47:00.005+02:002010-07-19T15:17:53.677+02:00Habitar a desorde<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2RwGvAYvD5e1mltBlfd4udIdEPiIDC_PC8AKBAhP5L_b-ePn4xucXLiM2gqORuNvWVZ3utQc3UOtAWZGVodHstVJcMjuNNk68wE2ubsPLMBGQ4bh3BG6hFmBlkUxl4ijL5qSbvpWQ1So/s1600/9ventdesforet.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2RwGvAYvD5e1mltBlfd4udIdEPiIDC_PC8AKBAhP5L_b-ePn4xucXLiM2gqORuNvWVZ3utQc3UOtAWZGVodHstVJcMjuNNk68wE2ubsPLMBGQ4bh3BG6hFmBlkUxl4ijL5qSbvpWQ1So/s320/9ventdesforet.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495598192942124578" border="0" /></a><br /><br />Habitar a desorde. Gravo cedés para os amigos e búscolles nomes: o mar en pé, cavanardá, habitar a desorde. Dubido se o fago por eles ou para min. Para compartir as descubertas ou para organizar o caos. Ha de ser que temos <span style="font-style: italic;">demasiado corasón</span>, prefiro pensar para escusarme, e acabamos feridos na procura da beleza. Tamén para iso é preciso valentía, mais deixa marcas na pel e os ollos mancados de desacougo. Da desorde e dos erros medráronnos flores, camiños sen volta e faros na madrugada. Non todas compensaron a dor da luz intensa cegándonos a razón. Pode que precise máis tempo para desandar o tempo que perdemos. Pode que no olor a coello e cenoura, no ladrido dos cans, no pracer simple da conversa, nos goles ao cabanón dos meus dez ou once anos, estean as respostas deste verán. E saber así moverse nas lindes, pisando as marxes, comprometidos en facermos posíbel o equilibrio.<br /><br /><object width="560" height="340"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/rWtKZrPjlNI&hl=es_ES&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/rWtKZrPjlNI&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="560" height="340"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-136013622921655442010-07-19T14:33:00.003+02:002010-07-19T14:42:13.303+02:00Os homes grises<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_M9H7N7vw0Rge0y65nIQajxXdqKvMhyphenhyphenQQUz-EjtIz6NsJ0Fg2E_vIe2nU_EaGFlVr19u_ryrEW8TxSOUrLx77_mz6niJxcx_ubv6BLDl9_B29MMk17YsW0sTbaRXrjxcvceLVp8l1zRQ/s1600/momo.bmp"><img style="cursor: pointer; width: 284px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_M9H7N7vw0Rge0y65nIQajxXdqKvMhyphenhyphenQQUz-EjtIz6NsJ0Fg2E_vIe2nU_EaGFlVr19u_ryrEW8TxSOUrLx77_mz6niJxcx_ubv6BLDl9_B29MMk17YsW0sTbaRXrjxcvceLVp8l1zRQ/s320/momo.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495594524251954594" border="0" /></a><br /><br /><br />Avanzan os <a href="http://www.google.es/imgres?imgurl=http://detotselscolors.files.wordpress.com/2010/01/momo_port.jpg&imgrefurl=http://detotselscolors.wordpress.com/tag/tiempo/&usg=__SJF9rHpk8AypfA7WjTk-hTa0a50=&h=1222&w=745&sz=349&hl=es&start=0&tbnid=cvpfbNICGSHntM:&tbnh=149&tbnw=91&prev=/images%3Fq%3Dmomo%2Bmichael%2Bende%26um%3D1%26hl%3Des%26client%3Dfirefox-a%26sa%3DN%26rls%3Dorg.mozilla:es-ES:official%26biw%3D1280%26bih%3D606%26tbs%3Disch:1&um=1&itbs=1&iact=hc&vpx=519&vpy=75&dur=424&hovh=214&hovw=130&tx=105&ty=119&ei=7EdETISVO4P6lwf0v4C3DQ&page=1&ndsp=24&ved=1t:429,r:3,s:0&biw=1280&bih=606">homes grises</a> no roubo do noso tempo.<br />E nós, posibelmente, non nos damos nin conta.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-62847619997982626992010-07-13T18:00:00.003+02:002010-07-13T18:12:00.766+02:00Fútbol...es fútbol?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjosUQIZaxUa0Wl8mNe1ZsgG5jSGi2lEDjVpL5wUmhyphenhyphendYc2TrU0ROw3h4j3Ksbj4UGknH3cZtvzBwfvVW_CspolHhaFlltVluy6uae16o6rQX_w8TleU-n5q-T0mi_Y_LkL8rueGAMb730/s1600/pais.jpe"><img style="cursor: pointer; width: 236px; height: 291px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjosUQIZaxUa0Wl8mNe1ZsgG5jSGi2lEDjVpL5wUmhyphenhyphendYc2TrU0ROw3h4j3Ksbj4UGknH3cZtvzBwfvVW_CspolHhaFlltVluy6uae16o6rQX_w8TleU-n5q-T0mi_Y_LkL8rueGAMb730/s320/pais.jpe" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5493423276347097538" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-style: italic;">País</span>, Joan Brossa.<br /><br /><br />C.L.Rodríguez, <a href="http://www.elcorreogallego.es/opinion/ecg/espana-tambien-es-nacion/idEdicion-2010-07-13/idNoticia-568536/">España también es una nación<br /></a>X.M.Pereiro, <a href="http://www.laopinioncoruna.es/opinion/2010/07/10/opinion-obrigado-entusiasmarse-roja/401006.html">Por que non é obrigado entusiasmarse con La Roja</a>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-22669663682312267192010-07-12T21:43:00.005+02:002010-07-12T23:10:26.057+02:00Xogando en equipoDeportivamente, Iniesta, Xavi, Puyol, Piqué, Casillas, Xabi Alonso...merecían ser campións do mundo. Forman parte dunha xeración de fútbolistas de calidade incontestábel, que conxugan o seu bo facer nos terreos de xogo cunha personalidade sinxela, asociada ao traballo, á humildade e ao respecto polos rivais, cualidades que non deberían chamarnos a atención e que, porén, son resaltadas decote xustamente por estaren tan afastadas das condutas e dos divismos propios de moitas outras estrelas mediáticas deportivas. Deportivamente, insisto, faise difícil non empatizar con eles, igual que cos Gasol, Navarro, Reyes, Rudy Fernández, ... ou co propio Rafa Nadal. Representan unha certa metáfora do traballo ben feito, do esforzo constante, da deportividade, do predominio do traballo en equipo e do sentir colectivo por riba de individualismos.<br /><br />Mais acontece que o ámbito deportivo, e moi especialmente o futbol, resulta nas sociedades contemporáneas moito máis ca un xogo, mesmo moito máis que un negocio. O deporte é tamén, posibelmente, o elemento social con maior capacidade a día de hoxe para mobilizar masas, xerar adhesións, provocar emocións, cohesionar identidades, ser empregado como símbolo identitario e, pola calada, ideoloxizar e posicionar ao persoal. Os símbolos non son inocentes. Ningún. Non o é a bandeira rojigualda, nin a tricolor republicana, nin a galega oficial, nin a galega estreleira. Representan, precisamente, identidades, sentimentos, proxectos sociais e políticos de fondo. E os que as levan, consciente ou inconscientemente, adheren dalgunha forma ao imaxinario representado. Sábeno ben os medios da dereita e do españolismo, que xa desde antes do Mundial comezaron coa utilización política do campionato. Sábeno tamén os alcaldes que, como ben sinalou X.M.Pereiro, non teñen para pagar ás empresas provedoras e recortan en benestar ou cultura, mais montan macropantallas para ver os partidos de La Roja.<br /><br />Desa consciencia vén a nosa reticencia activa. Moitos non entenderon a miña -a nosa, fomos moitos- desafección a <span style="font-style: italic;">La Roja</span>. É sinxelo. Non me quero, non queremos, enganarnos a nós mesmos. Hai quen prefire non complicarse e non facerse preguntas que o poidan levar a concluír respostas comprometidas, hai quen para non mollarse opta polo desprezo intelectualoide e pedante ao deporte e hai tamén quen -aínda consciente das evidencias- prefire narcotizarse e narcotizar aos demais con argumentados apoios á selección española en base á súa condición de metáfora, vitoriosa e exemplar, da "España plural". Moitos deles, moitos deses "non nacionalistas" que despachan ao nacionalismo caracterizándoo como movemento tribal, decimonónico e conservador, pintaron onte a cara coas cores da España nacionalcatólica e berraron entusiasmados por Ejpaña, Ejpaña, Ejpaña. Falarían pestes dos xogadores se caísen na primeira fase ("ya se sabe, no sienten la camiseta" ou "hay que ir haciendo las maletas"). Hoxe están entusiasmados nas celebracións montadas con diñeiro público; se lembran, a Selección Galega, eliminada politicamente por Feijoo e prohibida durante a época Fraga, era un gasto superfluo. Eles tamén sabían ben, cando a eliminaron, que isto era algo máis que deporte.<br /><br />Contodo, foi evidente que a maior parte da mocidade, da poboación galega, celebrou con euforia o triunfo futbolítisco, pintou a face, entoou cánticos promovidos desde os medios, gozou dos partidos e das celebracións. É un feito evidente, irrefutábel. Aínda que houbo moito españolismo consciente en todo este tempo, tamén é evidente que moitos dos milleiros de persoas que participaron das celebracións serán mañá, ou foron onte, votantes do BNG. Distinguen unha cousa e outra, nin sequera o vén como contraditorio. Non debemos equivocarnos, nin desde logo xerar inimigos onde non os hai.Temos o país que temos, por causas históricas, para ben e para mal. Comentábao nunha comida cun amigo recentemente: ao final o problema é a consciencia da absoluta falta de autoestima, da absoluta colonización -violencia simbólica, si, por favor achéguense a Memmi e Bourdieu- , dos grandes niveis de analfabetismo, da asunción dunha vivencia kisch e folclorizada da propia Terra, dunha cultura social e política da supervivencia, o caciquismo, o favor. Iso si que debe preocuparnos. Somos un país que destrúe a súa identidade, degrada o seu medio ambiente, perde a súa lingua, asume con retranca ferinte cada derrota. Á maior parte da nosa poboación nada disto lle importa, nin o pensa conscientemente: existen estruturas e poderes económicos reais e dinámicas históricas aínda non superadas que o impiden, en beneficio propio. É certamente desalentador. Somos, cada vez máis, unha ración. Unha ración de polbo Paul no Carballiño, unha camisola de Estuve en Santiago y me acordé de ti, unha toalla de praia en Sangenjo, un piso para o verán en Barreiros. E parece que nunca vai chegar de verdade o inverno, como ameazaba un coñecido aos hostaleiros locais servís cos veraneantes e malhumorados cos clientes locais do resto do ano.<br /><br />Malos tempos, si, e con todo... Con todo, nesta rexión-ración, nesta Galicia-Galiza, quedan aínda moitas forzas, xentes e enerxías colectivas dispostas a traballar por unha sociedade máis culta, máis libre, con máis benestar, con máis autoestima. Persoas para as que a España rojigualda e borbónica nunca será un lugar nin cómodo nin seguro, persoas que cremos que cada pobo ten dereito a decidir o seu futuro e acreditamos en que o noso nacionalismo é unha ferramenta de transformación, de emancipación, non un fin en si mesmo. Persoas que pensamos que máis autogoberno fará posíbel máis benestar e máis calidade de vida. Persoas que estamos no ámbito da economía, dos dereitos laborais, da cultura, do feminismo, do ecoloxismo, dos medios de comunicación, da solidariedade e a cooperación internacional...desde unha ollada propia, de noso, galega. Persoas non conciliadas coas versións oficiais, que entendemos que Galiza é unha nación e que temos dereito a decidir por nós mesmos o noso futuro.<br /><br />O acontecido estes días debe servirnos para reafirmarnos na necesidade dunha maior e mellor presenza no campo asociativo, veciñal, deportivo, ... e tamén na necesidade de ampliar a nosa base militante e simpatizante. Desde a clarificación, o debate , a formación nas ideas propias, nunca desde a renuncia a elas. Nunca o nacionalismo galego foi tan necesario coma nestes tempos de agresivo avance do capital contra o Estado social e do españolismo contra a identidade, a cultura e a lingua de noso. Non temos que homologarnos a ninguén, temos que ser máis e máis útiles, máis capaces, máis eficaces, máis pobo. Todos os partidos que temos por diante están aínda por xogar. E nós tamén temos canteira e sabemos meter goles, xogando en equipo.<br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/d284_lNnF88&hl=es_ES&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/d284_lNnF88&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-25418260381283132622010-07-09T17:00:00.008+02:002010-07-11T13:07:41.570+02:00Calor en SCQCalor abafante en SCQ. As rúas tomadas por pequenas peregrinacións de grupúsculos relixiosos integristas, decote con cura ou monxa na cabeceira. Os nenos, especialmente os nenos, dan repelús, co pelo relambido, os zapatos castellanos e o polo azul, no peito cosido o emblema da secta particular. Chegan con bastóns, vieiras e gafas de sol e mimetízanse deseguida co ambiente do españolismo futboleiro, eufórico, <a href="http://blogs.publico.es/trama-mediatica/2010/07/09/patria-y-futbol/">inocente </a>só para quen decide ser parvo ou facerse. Dos locais, os máis pasan, bastantes desfrútano e outros -pode que os menos- cruzamos as olladas, sen coñecernos, case ás agochadas e entendémonos sen falar. Fanatismo nacional-católico con verniz moderno? Os <a href="http://www.marca.com/2010/06/06/futbol/mundial_2010/1275807802.html?a=95bce7c5c6b0cd1b5494807508b6c261&t=1278712177">fachas </a>máis recalcitrantes fanse pallas cos goles dos cataláns para la Roja e os progres máis apampados teorizan sobre a España nova, <a href="http://www.elpais.com/articulo/Galicia/Senales/identidad/elpepuespgal/20100711elpgal_10/Tes">plural</a> e reconciliada. Na televisión, un polbo sobre un xeo. Fútbol ou <a href="http://www.elpais.com/articulo/sociedad/patria/camiseta/elpepisoc/20100709elpepisoc_1/Tes">política</a>? Xa non quedan tabús: nin a bandeira rojigualda nin o Borbón que puxo Franco. Os <a href="http://terraetempo.com/artigo.php?artigo=614&seccion=8">símbolos</a> son fundamentais na sociedade do espectáculo. A colonización avanza e moitos dos que se din nacionalistas galegos aplauden entusiastas, desde certa pose de desapego intelectual, elitista, cara o deporte e a súa capacidade de mobilización emocional. En Santiago, vive Ejpaña. <span style="font-style: italic;">Fuck off!</span>, cuspimos. Temos a tarde punk.<br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/aLVILECn9mA&hl=es_ES&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/aLVILECn9mA&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-61036859850583484052010-07-09T13:08:00.003+02:002010-07-09T13:23:25.664+02:00Time the destroyer is time the preserverInalterados polo esplendor do tempo<br />inmaculados -venerábeis e reverenciais -<br />deamos pé a unha confiada conversación<br />neste ámbito tan íntimo, familiar<br />apropiado para desvelar a cortina das apariencias<br />(deixando a un lado a inconveniencia á que pode levar<br />unha frase comprometida, por un leve malentendido)<br />para falar dos vellos coñecidos<br />porque acaso teñan isto en común: que proceden dun soño<br />semellante ao da morte<br />recordemos aos venerábeis e desaparecidos<br />as figuras ilustradas ou deslustradas polo esplendor do tempo<br />os preciosos amigos perdidos na noite sen tempo da morte<br />(FULL FATHOM FIVE THY FATHER LIES)<br />recordemos, postos a recordar<br />entre os fragmentos e as cinzas de Battlebridge<br />a esas criaturas dadas ao abandono, os afastados de calquer lugar<br />os que están lonxe do murmurio dos homes<br />e cuxos nomes revelaremos<br />(que estas palabras susciten en nós vivos lumes<br /> a emoción, a debida consideración)<br />ao seren nomeados pola voz do tempo<br /> - o tempo que destrúe, o tempo que preserva-<br /><br />Paulino Vázquez, <a style="font-style: italic;" href="http://www.prazadasletras.org/letras/libros/libro/18/a-experiencia-inglesa">A experiencia inglesa</a><br /><br /><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/cbwxLGohUM0&hl=es_ES&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/cbwxLGohUM0&hl=es_ES&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5192555622278313994.post-37714581225067607322010-07-06T19:18:00.006+02:002010-07-06T22:27:57.358+02:00Documentais musicaisGrazas a Iago Martínez e a <a href="http://cccp.blogaliza.org/2010/07/02/galiza-bravu/">CCCP </a>tiven ocasión de ver estes días tres documentais que non coñecía e que me apetece compartir convosco. Os dous primeiros son sobre o <span style="font-style: italic;">movemento</span> que protagonizara a música galega dos 90, o moitas veces cuestionado e mirado con prexuízos <span style="font-style: italic;">rock bravú. </span>Eu, que daquela era rapaz de instituto, lembro aínda a paixón coa que vivía a descuberta das diferentes bandas -grazas a Xermán e a Emilio, dos Skornabois, que nos subministraban cintas gravadas a Marcelino, Valoría e o resto dos de Foz- <span style="font-style: italic;"> </span>e como comprobaba con desalento a incomprensión e inxustiza coa que eran tratados por outros moitos grupos -especialmente nas cidades por parte dos que cantaban en español ou ingles- que os acusaban de <span style="font-style: italic;">politizados e institucionalizados (!) </span>por cantaren en galego. A realidade era ben distinta: xustamente por iso, por cantar en galego e polo seu espírito punk e contestatario, o bravú careceu sempre de calquer caste de axuda oficial na Galiza da xerontocracia fraguiana. O auxe que viviron traballárona a pulso, e na realidade contar contaron só co apoio doutros espíritos libres da escrita -Manuel Rivas, X.M.Pereiro- e a TV -os creadores do Xabarín Club- . Mais o mellor é que vexades os documentais<br /><br /><a href="http://flocos.tv/curta/nor-noroeste-a-viaxe-bravu/">Nor-noroeste. A viaxe bravú</a> (1997)<br /><br /><a href="http://vimeo.com/12337343">Galiza bravú</a> (2010)<br /><br /><br />O outro documental ao que paga moitísimo a pena dedicarlle o tempo que dura é o Synth Britannia, filme da BBC sobre o boom da música electrónica nos anos 80.<br /><br /><a href="http://vimeo.com/8743480">Synth Britannia</a><br /><br /><br />Que os desfrutedes!Unknownnoreply@blogger.com0