Custa erguerse este luns poboado de incertezas, co frío asexante da mañá mirándonos desde os vidros da ventá semiaberta. Busco a quentura do café confiando en Balzac, achégome aos xornais como un rito que cumprir, saúdome con música no coche. Penso nos libros non lidos que se foron acumulando durante meses, e tento organizar mentalmente algunha posibilidade de encontro. Reconfórtame atopar as palabras de Darwish, o fermoso poema a súa nai. Anímame pensar na fin de semana, nos risos compartidos. Busco o sabor do arroz na fronteira das tres. Mais sinto perenne, calado, profundamente paralizante, o peso da incertidume, a lousa da dúbida sobre o ánimo destas horas. Mais cómpre seguir imaxinando, na procura da beleza.
Nenhum comentário:
Postar um comentário
Comentarios