O sociólogo galego Fermín Bouza lembra hoxe no seu blog (El voto con botas) ao finado filósofo e lóxico ribadense Alfredo Deaño e as conversas que ambos mantiñan con Fernando Savater. De fondo, un artigo deste último en El País sobre a diversidade lingüística.
A conto do asunto e do perfil progrespañolista que Savater foi adquirindo nos últimos anos, até se converter nunha das caras máis coñecidas e recoñecíbeis do proxecto político de Rosa Díez, lembrei tamén aquel libro de Suso de Toro no que o compostelán trataba a cuestión da diversidade lingüística e nacional do Estado (Españois todos), e o par de reseñas que o escritor Andrés Neuman fixera sobre o mesmo. Déixovos con eles.
Este comentário foi removido pelo autor.
ResponderExcluirO que di Savater (pese a moitas cousas súas, manifesto da lingua común mediante, sigo poñéndoo como o primeiro intelectual de España) xa o ven mascando desde antes Arcadi Espada (máis provocadoramente, desde logo):
ResponderExcluirhttp://www.diariodenavarra.es/20081018/culturaysociedad/arcadi-espada-denuncia-pamplona-lenguas-son-trampa.html?not=2008101800515826&idnot=2008101800515826&dia=20081018&seccion=culturaysociedad&seccion2=culturaysociedad&chnl=40
Polo demáis, no artigo de Savater detectouse onte nun foro unha errata. Conta o filósofo: "En cuanto al esperanto, pese a su ingeniosa y racional construcción, no cabe sino certificar su fracaso. Sólo un indudable éxito se apuntó su creador, el industrioso doctor Zamenhof. A comienzos del pasado siglo, una empresa americana que se disponía a patentar la primera cámara fotográfica portátil le pidió un nombre para su producto que fuese igualmente eufónico en cualquier lengua. Y Zamenhof acuñó la única palabra de esperanto que todos hemos pronunciado alguna vez: kodak". Di o nick Tsevanrabtan: "Como no coincidía con una cosa que leí hace tiempo, he investigado. La marca kodakfue registrada en 1888, no a principios del siglo pasado. Ni aquí (http://www.kodak.com/global/es/corp/historyOfKodak/eastmanTheMan_es.jhtml?pq-path=2217/2687/2689), ni en la wikipedia se cuenta la versión de Savater. Y además es prácticamente imposible que (considerando las fechas y lugares en las que Zamenhof da a conocer el esperanto) tenga algo que ver con la palabra Kodak". Outro, Mercutio, engadiu: "No es la primera vez que aparece un dato incorrecto en un artículo de Savater. Tiene una cierta tendencia a dar por buenas anécdotas y leyendas urbanas dudosas".
O debate estendeuse ("Supongo que sabes que además el esperanto, del que hice dos cursos hace unos años, se ha escindido como los partidos comunistas o los grupitos falangistas, en otros cuantos idiomas artificiales, para colmo, y de entre los cuales destaca el Ido.
Vamos, el acabóse, el idioma universal escindido en dialéctos") ata chegar a esta divertida polémica entre Savater e José Ángel Valente en 1992.
O artigo de Savater:
http://www.elpais.com/articulo/opinion/NACIONALISMO/Panicos/finiseculares/elpepiopi/19920422elpepiopi_8/Tes
As cartas de Valente en respuesta:
http://www.elpais.com/articulo/opinion/RIMBAUD/_ARTHUR/soy/elpepiopi/19920425elpepiopi_6/Tes
e
http://www.elpais.com/articulo/opinion/RIMBAUD/_ARTHUR/SAVATER/_FERNANDO/Savater/vidente/elpepiopi/19920502elpepiopi_2/Tes
A resposta de Savater:
http://www.elpais.com/articulo/opinion/NACIONALISMO/Valente/Piquer/elpepiopi/19920429elpepiopi_5/Tes
PD: En fin, intelectuais..
Non. Non non deixes con Suso e Andres que son dous bos prosmas
ResponderExcluirMmmm...beizón, señor J., pola polémica Savater - Valente. Sonche moito de Valente, e xa a boca me empeza a salivar pensando nos floripondios verborreicos que seguramente se cuspiron con natural elegancia e malahostia eses dous. Xa teño algo que facer antes da vitoria fenicio-polaca desta noite.
ResponderExcluirE por certo, comuníquelle ao seu compañeiro de pupitre que me ten abandonado polo seu vástago e señora e que o meu corazón (non sendo tan blanco como o seu) non perdoa. Nunca pasa xa por esta ribeira tan animada, de entre Rinlo e a Illa Pancha.
ResponderExcluirSir Alex empata hoy con Robert "Bob" Paisley. O no.Quizás no este tan convencido.
ResponderExcluirNon sei se paga moito a pena intentar rebatir a Savater con argumentos lingüísticos, pero aí vai: eu creo que unha lingua "grande", con moitos millóns de falantes e falada en territorios xeográficos moi diversos como a que seica pretende el, por forza vai acabar fragmentada en variantes (chamémoslles linguas ou dialectos) ás veces inintelixibles entre si. É o que pasou co latín, ou co árabe clásico, ou mesmo co inglés (un falante londinense, outro nixeriano, outro indio e outro de Texas poderían ter problemas para entenderse). Así que nese mundo idílico que propón Savater vexo dúas posibilidades: ou ben unha diglosia no que cada un fala o seu dialecto da lingua franca na casa e despois usa a lingua franca en comunicacións internacionais (pero para iso bastaría deixar a situación como está e simplemente que todos aprendésemos esperanto, inglés ou calquera outra lingua que puidese funcionar como franca), ou ben se intenta manter a toda costa a unidade da lingua franca en todos os territorios, a través de organismos reguladores como unha Academia da Lingua, o ensino, medios de comunicación... o cal, en realidade, tería un custe económico e humano probablemente comparable ao de pagar tradutores e intérpretes, aprender idiomas estranxeiros ou artellar outros xeitos de comunicarnos con xente que fala idiomas distintos aos nosos.
ResponderExcluirEn fin, acabei escribindo un tochazo que xa sei que non vai convencer nin a Savater nin aos que pensan coma el, pero...