Margarida Cordeiro

Ás veces os xornais traen tesouros agochados, que xustifican por si mesmos toda a literatura que a profesión xornalística adoptou como propia, tinxíndose de romanticismo, épica, dignidade. Unha desas alfaias apareceu no Público portugués o pasado 29 de novembro, en forma de entrevista fascinante á cineasta Margarida Cordeiro, e felizmente chegou a min a través da xenerosa cultura da amiga Carme Vidal. Digo fascinante e digo ben, penso. Fascinante pola historia persoal desta muller, polas súas respostas lúcidas e directas, diferentes, polo seu xeito de vivir e de ollar o mundo desde o seu retiro - forzoso, voluntario? - nunha pequena aldea dos lombos de Trás-os-Montes, Bemposta. Fáganme caso e acheguense a lutar con ela.

Trás-os-Montes, o primeiro filme que assinou com António Reis, tornou-se uma referência para toda uma geraçao, e 33 anos depois da estreia continua a ser a súmula de algo português. "Para um povo e para um país à procura de si próprios", escreveu Joao Bénard da Costa, "é uma das poucas pedras do caminho que nos pode ajudar a reencontrar a direcçao".

Velaquí a reportaxe.


Nenhum comentário:

Postar um comentário

Comentarios