Memoria de jóvenes airados

Nunca haberá máis unha equipa como aquela. A pesar de Toni Kukoc. A pesar de Perasovic e Radja. A pesar daquel amarelo Jugoplástica, Pop 84 e non lembro se algún mítico e invencíbel nome máis. Para min, para nós -quintas do 76, 77, 78- nunca haberá máis unha equipa como aquela: Solozábal, Epi, Sibilio, Jiménez, Norris. Estaban nos posters da habitación, nas crónicas da Gigantes e da Estrellas del Basket, nas supercanastras colacao dunha TVG que emitía os Barcelona - Aris de Salónica e non ardía a pesar dos temíbeis infernos gregos. Estaban empuxando en cada salto que dábamos naquela pista descuberta do Grupo, nos recreos de cada día, nos mil tiros en solitario de cada sábado pola mañá. Con eles entraban en nós outros nomes, que a moitos hoxe non dirán nada e a nosoutros nos fan mates na memoria dunha infancia que nunca volverá. Kenny Simpson, Steve Trumbo, Granville Waiters, David Wood, Quin Costa, ... E diante deles Fernando Martín, Romay, Corbalán, Biriukov, Maragall e Villacampa, Joe Pinone, o Forum de Sabonis, o CAI e o TDK, e aquelas temporadas coas tres equipas galegas: OAR / Clesa Ferrol, o Breogán de Lugo, o Caixa Ourense. Remataban os partidos e en cada casa repetiamos nos corredores as fintas, os bloqueos e os cortes UCLA, sorteabamos contrarios con pases imposíbeis, encestabamos triplas decisivas no segundo derradeiro. Lembro os saltos meus con Solozábal, na final da Copa do Rei de Valladolid. Lembro a primeira vez que escoitei Lisard González. Lembro Drazen Petrovic coa lingua de fóra e 60 puntos de anotación, para perder. E lembro a barra do Venecia, ateigada de clientes ao final da tarde, e eu en Moscova, Badalona, Tel Aviv, Boloña, Split, Roma, Ribadeo. Co orgullo nos dentes e a suor caendo en regueiros de inocencia, coa camisola por fóra e os tenis de baloncesto en negro. Velaquí outravolta as imaxes que nos habitan, o país onde quedou todo o mellor que fomos, as pistas onde sempre viviremos limpos de corazón, emocionados polas músicas que sentíamos dos dedos á cabeza cada vez que o balón e a vida entraban polo aro.