Tempos de confusión

Vaise 2009 e con el algunhas das nosas peores derrotas. Con todo, mal que ben, resistimos. No guión dos capítulos do futuro existe unha certa vontade de eliminarnos canto forza social organizada, de vencernos máis alá do eleitoral -no ideolóxico, na batalla permanente das ideas-. Estamos convencidos de que non o conseguirán. E tampouco, por suposto, á nosa identidade, lingua, cultura. Desmantelan galescolas e consorcios públicos de benestar, minorizan o noso idioma e suprimen símbolos de país, eliminan apoios á nosa cultura e poñen os nosos recursos -eólicos, hídricos, agrogandeiros- en mans de intereses espúreos e alleos. A dereita neopija que nos goberna, cómoda na ideoloxía servil a Madrid e á milla de ouro coruñesa -galegófoba, ignorante do propio, profundamente paleta- , desenvolve sen complexos o seu programa de acoso e derrubo contra todo o encamiñado na dirección da autoestima e o benestar. E con todo, diciamos, mal que ben resistimos. No ano 2010, a loita continúa. Tocará seguir dando respostas e alternativas, coma mañá, 30 de decembro, no Obradoiro. Sabemos, e afirmaremos de novo -con Novoneyra máis presente que nunca- que non, a forza do noso amor non pode ser inútil.


Tempos de confusión

Entra ledo e espido na praza das espadas
cunha rosa na voz reclamando a roseira
e a palabriña chave para que naza amor
no cativo xardín que azar nos concedera.

Nada te han de asustar os estragos do tempo,
nin os lobos da dor, o desprezo ou a envexa.
Perderase o remol de quen fala das flores,
mais virá a primavera.

Gonzalo Navaza, Libra (Galaxia, 2000)