O demo nos outeiros

Eramos moi novos. Creo que naquel ano non durmín nunca. Pero tiña un amigo que aínda durmía menos ca min e, algunhas mañás, xa se vía pasear por diante da estación, á hora na que parten os primeiros trens. Deixarámolo, á alta noite, diante do seu portón; Pieretto dera outra volta, e mesmo vira o abrir do día, e tomara un café. E agora observaba as caras envisas dos varredores e dos ciclistas. Nin sequera lembraba as conversas da noite: velándoas, dixeríaas e dicía con calma: "Faise tarde. Voume deitar".

Cesare Pavese, O demo nos outeiros


Música: Los Planetas, La veleta