Ourives e ceramistas

Ergueuse o día sorrinte e virou esmacelado de camiño aos portos do norte. O meu gato arrebólase no sofá e deito con vagar os ollos, con Seoane, na ponte de Brooklyn, ou no combés de terceira do Highland Princess (Londres-Vigo-Lisboa-Río de Janeiro-Santos-Montevideo-Bos Aires). Chove. E un quixera estar na Beira Norte, ou na baiuca oceánica do Navy Bar, sentindo na face a palabra montesía, cuspida á brosa coma pétala trincheira, das cicatrices dos torques e diademas de Ribadeo. Cantamos en ti os cabelos ao ar tinxidos prá guerra. Cavanardá, Rinle, ventea. O cheiro do café debuxa liñas de mulleres cando a sega, e penso: hai dezaseis anos vin entrar alguén na vella oficina de turismo, ollando para as mesas cheas de mundo da penúltima Feira do Libro Galego. Quizais era eu, mais non estou certo, mirando a capa vermella do Común temos a patria, especial d´A Nosa Terra a Celso Emilio. Quizais non era eu e era outro, abrindo os ollos e lendo: unión do pobo galego, farruco sesto, avinza de loita, suíza, arístides silveira. Coma rosa clandestina ou segredo escrito en auga de limón. Chove. Na tarde dos albións, a retórica labrega dos vellos das Comisiós, de Remourelle, San Cosme e pola zona. Poño músicas gozosas coma bastidas contra o ruído. As horas que lle quedan a este venres convidan a ler a décima carta, antes do derradeiro besa sus ojos. A seguirmos, orgullosos e activos, porfiando hoxe en outubro. A querer sermos, nós, ourives e ceramistas do futuro.

Nouvelle Cuisine - Pinturera from nouvelle cuisine on Vimeo.