Alerxias e síntomas preocupantes

Ás poucas horas de entrar o novo goberno en San Caetano xa temos declaracións dalgúns dos seus membros que nos fan sentir razonablemente preocupados. En coherencia cunha campaña eleitoral suxa e raposeira, que quedará nos libros de historia do xornalismo e da comunicación política como un fito negativo, a nova conselleira de Servizos Sociais despachábase onte cunhas primeiras declaracións antolóxicas nas que mostrou que a elegancia non é precisamente a súa mellor cualidade. Segundo esta boa muller, mentres estaba no despacho co vicepresidente Quintana para o acto formal de traspaso de poderes notou que algo lle provocaba alerxia, e enseguida se decatou de que o motivo era a bandeira galega presidindo en solitario aquel cuarto. A súa primeira medida, proclamou orgullosa, foi mandar comprar varias enseñas españolas e da Unión Europea. (Á marxe do absolutamente anecdótico do asunto, que titular non tería feito o xornal conservador coruñés se unha declaración así a realizase un conselleiro ou conselleira do BNG?). Pola súa banda, o novo Conselleiro de Educación recoñece hoxe sen reparos a utilidade eleitoral que lle tivo ao seu partido a estratexia de confronto pola normalización do galego, e móstrase partidario de asumir as teses extremistas de Galicia Bilingüe porque, di, "temos moito voto prestado". Se algo non lle podemos negar a este PP, desde logo, é que efectivamente non quere enganar a ninguén e mostra a súa natureza sen complexos: españolista no cultural, conservador no social e neoliberal no económico. Unha moi boa lección para grande parte do bipartito perdedor, que tivo medo a dar a batalla ideolóxica e pensaba que as eleicións se gañarían nos despachos.

Mais, por riba da queixa e da lamentación, comprensíbeis pero estériles, a cuestión que entendo debe preocuparnos agora é como deseñar e desenvolver estratexias novas para os ámbitos da lingua e da identidade, que sexan quen de contrarrestar a ditadura mediática da que neste sentido vai gozar o PP e que, ao mesmo tempo, sinalen con audacia novos camiños para a defensa dos nosos dereitos como galegos e como galegofalantes. Cumprirá denunciar a imposición do español, desde logo. Tamén reclamar a igualdade de dereitos e a plena normalización do galego. Mais sobre todo será preciso seducir neofalantes urbanos e fixar e conscienciar os galegofalantes xa existentes. Unha soa organización social seguramente non poderá actuar eficazmente nas tres direccións.