Desapariciones

Das debilidades varias que teño no musical, unha delas son as voces arxentinas e a forma na que nese país se achegaron ao rock e ao pop. Andrés Calamaro (con Los Rodríguez e tamén en solitario) e Los Fabulosos Cadillacs son, seguramente, dos artistas que máis me teñen acompañado nalgúns momentos concretos da miña vida, escoitándoos unha e outra vez até o cansazo dos meus pacientes compañeiros de piso. Por unha desas relacións mentais que facemos decote, esta mañá pasei do CDG á lembranza da película Pedro e o capitán, con motivo do magnífico traballo que realiza nela o actor galego Diego Anido. O filme, baseado na peza teatral homónima de Mario Benedetti, fíxome saltar ao youtube na procura da mítica Desapariciones de Rubén Blades, e buceando buceando acabei topando ao mestre Vicentico, a voz dos eternos Cadillacs, con todos os seus grandes clásicos. Imposíbel escoller entre Vasos Vacíos, Manuel Santillán, Matador, Gitana, Basta de llamarme así, Siguiendo la luna ou Mal Bicho, por poñer só algúns dos seus grandes éxitos, así que ao final, para pechar o círculo, decídome pola versión que a grande banda arxentina fixo do tema de Blades durante o festival Memoria, verdad y justicia co que as Madres de Plaza de Mayo e outros colectivos conmemoraron en 2006 os 30 anos do golpe de Estado no seu país.